Colectivo Literario In Nave Civitas Lugrís
Amosando publicacións coa etiqueta As Pedras da Torre. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta As Pedras da Torre. Amosar todas as publicacións
 

"A Memoria das Pedras" Roteiro Homenaxe a Milucho Mariñas organizado polo Colectivo Poético Literario In Nave Civitas Lugrís o domingo 06 de setembro de 2015. Unha marabillosa e emotiva xornada homenaxe ao mítico e benquerido Milucho Mariñas.


Fotos e video de Xurxo Gago.
Música de Lenda Ártabra: Mariñeiros do Mar.

 
 
Hemeroteca Milucho:
Roteiro da man de Milucho e Xurxo Souto
O luns 28 de maio tivemos a sorte de facer un roteiro polos arredores da Torre de Hércules da man de Milucho Mariñas, un experimentado percebeiro, que aínda estando xa retirado do oficio segue a ter unha gran paixón polos percebes.
Milucho fixo un pequeno recorrido polas rochas percebeiras máis importantes que había nos seus tempos; así como daunos a coñecer os lugares máis perigosos da costa coruñesa onde houbo máis naufrasios e lamentablemente falecementos. Algunhas das rochas máis citadas por el son: a vaca, o boi, o becerro, coitelos de mar, o altar, a corredoira, o redondo... Ademais grazas aos seus coñecementos podemos citar palabras como meixón, a cal non aparece no diccionario e que significa; rocha que en preamar está cuberta pola auga e en baixamar queda á vista.
Para Milucho ser percebeiro non era un traballo senón unha afición, no que podía pasar horas e facer longas viaxes en lanchas de remos para poder coller percebes. Contounos anécdotas e historias, como a de ter que ir ás agachadas sen que os visen os centinelas que estaban a vixiar na zona militar, correndo o risco de ser arrestado e mesmo ir preso.
Nada máis decir que me gustou moito este roteiro e que aínda queda pendente poder rematalo podendo contar de novo coa presenza e compaña de Milucho Mariñas sen deixar de lado tampouco a Xurxo Souto que tamén nos acompañou en todo o roteiro. 
Fonte: http://viacala.blogspot.com.es/2012/05/roteiro-da-man-de-milucho-e-xurxo-souto.html

Xurxo Souto entrevista a Emilio "Milucho" Mariñas (Memoria do Club do Mar, da Agra de San Amaro e de todos os lugares darredor da Torre. Técnicas de marisqueo e xentes do mar): 


Fallece el histórico percebeiro Milucho Mariñas

http://www.radiocoruna.com/articulo/informativos-radio-coruna/fallece-historico-percebeiro-milucho-marinas/20140827000000017554.html

 As pedras do Mar da Torre: 

 https://www.google.com/maps/d/viewer?mid=zZ18B2QHBlhE.k17jJ3iz5E4Q

 

21º Programa Entrelazados, programa divulgativo en Lingua Galega

coordinado e conducido por Xurxo Gago.

Falando do pintor do mar: Colectivo In Nave Civitas Lugrís [Xurxo Souto, Teresa Ramiro, Rodrigo Osorio e Xurxo Gago]. O Monográfico: [A Coruña que viviu Lugrís da Nosa Terra TV] con Antón Patiño e Xurxo Souto. Música Galega: Colectivo literario In Nave Civitas Lugrís [Rapsodia ao pintor do mar], Nacho López [A Marea no Xanrei], Mercedes Peón [Marés Vivas (O Mar de Portozás)].
Email:entrelazadosnasondas@gmail.com. Twitter:@EntrelazadosRF Blog: http://entrelazadosnasondas.blogspot.com Subscripción ao Podcast:http://www.ivoox.com/s_p2_134729_1.html Emisións: Mércores de 21:00 a 22:00 horas.Reposicións: Venres de 02:00 a 03:00 da madrugada, domingos de 09:00 a 10:00 horas da mañá. Podes descargar a APP da Rádio FilispíM na seguinte ligazón: http://www.appsgeyser.com/getwidget/RadioFilispiM%20APP/ou tamén podes descargar a APP Tunein para escoitar a nosa radio dende un smartfone ou tablet.
O noso compañeiro de colectivo Rodrigo Osorio agasallounos cun mapa das pedras do mar da Torre de Hércules. Todos os nomes das pedras marcados e sinalados no seu lugar correspondente, tal e como nos ensinara no seu día en varios roteiros o sabio e mellor percebelleiro do mundo, Milucho Mariñas (DEP). 
 Este é o enlace ao mapa:
Medre o Mar!


 A Perdiz

Non lembro a miña orixe, non teño memoria.
E apenas sei se son algo vivo; pero si, latexo
dentro desta coiraza de pedra.

Certo día,
un mariñeiro díxome que parecía unha perdiz.

Véxome no reflexos do mar,
é certo,
aseméllome a unha perdiz.

Quizais son realmente un fósil de paxaro.
E o Mar encargouse de facerme máis robusta e Forte.

Hoxe veu xunta a min,
o meu amigo Xosé.

Fala comigo se está só; porque se non,
di que lle chaman tolo,
e á xente tola non se lle respecta.

Escóitoo,
non entendo todas esas palabras
que Él lles chama metáforas,
pero gústame o seu Son.

Ás veces,
asemello un xesto
cando o mar Bramou moito na noite,
e  el fuxe.

-Da acordo, Perdiz. Hoxe  non ficarei a pescar.
Teño medo a ser sempre inmóbil, eterna…

Medo a pasar moitas máis noitiñas en soidade,
coa escuridade do mar.

O mesmo soño,
nostalxia de ser paxaro,
e voar.

Alén desa liña.

Maca Silva <macaabeas@gmail.com> 



O GRELLE

Baixo o ceo do atlántico
un pequeno recuncho resgardado
tralos meixóns do Gancho,
O Grelle, co seu areal dourado.

Augas verdes, fitoplacton,
diversidade de fauna e flora
nun mundo máxico mergullado
de centolas e de gorgonias,
de nudibranquios e de esponxas,
somerxido lenzo debuxado
pola natureza benfeitora
nun atraente lugar enfeitizado.

Teno escrito na súa historia,
aqueles tempos de paga e cobra,
do pagadoiro do fielato,
e os consumeiros noutrora,
naqueles tempos do pasado,
mercadorías e manobras
cobradores entregaban robras
e O Grelle teno gravado.

Neste recuncho resgardado
dos ventos recollido
vese un mundo ven pintado
de fortes cores moi vivos.
É O Grelle refuxiado,
na cidade dos sentidos,
na Coruña, cidade barco
a dos futuros soños cumpridos.


Obradoiro “In Nave Civitas Lugrís”
Un poema no océano, esta botella saíu do mar de A Coruña.
28 de decembro de 2012
Obradoiro "Ship In Lugrís Civitas"
A poem ocean, this bottle is the sea of A Coruña.
2012, 28, decembro
Obradoiro "Ship En Lugris Civitas"
Un océan poème, cette bouteille est de la mer de La Corogne.
2012, 28, decembro
Obradoiro "Navio Em Lugrís Civitas"
Um oceano poema, esta garrafa é do mar da Corunha.
2012, 28 de decembro
Obradoiro "Ship Lugrís Civitas"
Poema ozeano bat, botila hau A Coruñako itsas da.
2012, 28, decembro

Xurxo Gago Chao
<galaicum@gmail.com> 



Unha mensaxe nunha botella traslada o paraíso de O Grelle a unha praia irlandesa.

| Actualizado 27 Febrero 2013.

Cando botaron a botella no Gran Sol, o patrón da embarcación dixo que os ventos non eran favorables. Aínda así, o poema que escribiu Xurxo Gago en xaneiro tocou Irlanda, máis en concreto, arribou nunha praia de pedras brancas na costa de Galway. Deste xeito, o escrito completaba unha travesía alén do mar dun mes e 20 días.

A iniciativa partiu do colectivo In Nave Civitas ao que pertence o autor, que decidiu mandar improntas en 20 recipientes de cristal. Coa finalidade de levar un trozo de costa coruñesa a destinos insólitos. Paraxes descoñecidas ou famosas. Como un xesto de demostrar a forza que teñen as mareas. Foi así como a agrupación comandada polo polifacético Xurxo Souto repartiuse as rochas da cidade de xeito que cada un volcou a súa creatividade nunha delas para transmitir o que lle facía sentir ese trozo de terra ben a través de debuxos ou ben en relatos e poesías.
Un home chamado Colm atopaba o poema de Xurxo Gago nun recipiente lanzado no Gran Sol
Versos que no caso de Xurxo falan de O Grelle, un conxunto de pedras que están preto da praia de San Amaro e que lle deron pé a Xurxo para retratar un recuncho de condición desgarbada, “baixo o ceo do Atlántico” e que se estende ao longo dun “areal dourado”. De seguro que o irlandés Colm, quen tivo a sorte de atopar o premio no medio do seu paseo, asimilou con ilusión a mensaxe. Pode ser que mirara de fronte a Galicia para albiscar que alí onde se dispersa a liña do horizonte podía ficar o escritor que lle adicaba a peza poética. Igual se sentou a ler que nese sitio de augas verdes e fitoplacton, había un mundo máxico “mergullado de centolas e de gorgonias” do que Gago aseguraba que estaba como tocado por un feitizo.

Foi unha vez que chegou a casa cando Colm mandou un mail á dirección que viña apuntada no papel para situar o continente no destino no que el mesmo elexiu para descansar. Un 23 de febreiro despois de otear unha praia de cantos redondos. Inmunizado á auga a golpe de cinta illante, o destinatario amosaba o tesouro intacto a través dunha foto. Que Xurxo contemplaba case ao mesmo tempo.

Cousas do progreso, o certo é que con ese documento gráfico cumpríase o obxectivo. Dun grupo de persoas amantes do mar que optaron por expandir a súa arte. Algúns coma Xurxo navegaron moitos anos polo medio. No seu caso, a bordo de fragatas da Armada. Outros simplemente son coñecedores da costa. Desde a que lanzan as súas canas en busca de peixe fresco ou á que escriben versos cando lles toca a inspiración.
O remitente traducía como podía o mail de Colm e acudía a Google para que lle fixera de tradutor. Dunha última mensaxe que levaba o título de “surprise, surprise” e na que Xurxo lle contaba que o paquete viña dun país irmán. Da man dun grupo de poetas que guindaron as súas creacións coa sorte de que a de O Grelle chegou á primeira. Tiña présa por pisar terra.

O ferrolán explicaba que o patrón dun barco de pesca desfixérase dela un 2 de xaneiro. No Gran Sol. Para cruzar o oceáno e voltar na mesma dirección pero máis ao norte. Desde In Nave Civitas esperan agora que as outras misivas vaian sorprendendo a outras praias distintas.


Message in a bottle

Un experimento literario llega de A Coruña a Galway en una botella.


Los mensajes arrojados en una botella, además de una canción de The Police y una editorial que fundó Luis Seoane en Buenos Aires, tienen una larga tradición como mensajes de último recurso. Lo utilizó un pescador aficionado de Miami Beach, Martin Douglas, al que se dio por desaparecido en aguas de Florida en 1956 y del que se tuvo noticia un año después, cuando apareció en una playa australiana una botella que se había dado maña para doblar el estrecho de Magallanes. Contenía un mensaje para Mrs. Alice Douglas, la esposa del desaparecido: “No dudo que estás esperando saber qué ha sido de mi. Me he hundido en las aguas debido a un problema mecánico”. O el más dramático -“Nuestra hora final ha llegado”- que se encontró dos meses después en una playa alemana, firmado por el capitán Odo Loewe, comandante de un zepelín alemán que se perdió en la niebla del Canal de la Mancha en 1916, de regreso tras bombardear Londres.

Pero los mensajes embotellados que salieron el pasado 2 de enero de A Coruña no tenían ese carácter trágico. Habían sido elaborados por el colectivo literario In Nave Civitas (La ciudad en la nave, o la ciudad-nave), que dirige el escritor y músico Xurxo Souto. “En la línea de reivindicar el nombre tradicional de las piedras y lugares de la Torre de Hércules, cada uno cogió uno y le dedicó un poema, una narración o un dibujo, y los metimos en botellas”. O Grelle, una pequeña cala antes de la playa de Os Mouros, le tocó a Xurxo Gago, un marino retirado (fue el que alertó de la avería en la fragata Extremadura, y el que, a pesar de las presiones de sus superiores, denunció las negligencias que costaron dos vidas).

En la botella iba su poema – “Baixo o ceo do atlántico/un pequeno recuncho resgardado/tralos meixóns do Gancho/O Grelle, co seu areal dourado…”- y su dirección de correo electrónico. Un patrón de pesca que participa en el colectivo se encargó de que un marinero que iba al Gran Sol arrojara unas cuantas en mar abierto. Era el 2 de enero “y no quedamos muy contentos, porque las condiciones de viento y corrientes no eran muy favorables”, dice Gago. Pero ayer lunes a media mañana ya tenía en su correo electrónico un mail con asunto “Message in a bottle”, un texto encabezado con un “ola” (sin h, como en gallego) en que indicaba al destinatario que había encontrado la botella el sábado 23 de febrero en Galway, Irlanda, firmado sucintamente “Colm”, acompañado de una foto del hallazgo sobre una playa pedregosa.
Xurxo Gago averiguó, además de un montón de anécdotas sobre botellas al mar, que Colm era responsable de cuentas de una agencia de diseño y le contestó informándole sobre el origen geográfico y literario de la botella. Todavía no ha tenido respuesta. El que confía en que más botellas lleguen a su destino es Xurxo Souto. “Si esa botella fue capaz de sortear las islas de Arán, que guardan la bahía de Galway, en el mar que nuestros marineros llamaban “a cona da vella”, quizá otras podrán repetir también las travesías que hicieron de nuestros antepasados”.

Lugrís

Lugrís